Windslicht

Wind

In dit is niets overgeslagen of onaangeroerd, buiten zinnen, maar binnen de boorden van het gevaar vervat. Uit golvende richtingen, ondoorzichtig uitgeholde sloten, dierlijke wezens aan de kant van de stroom in grasachtige groenheid ingebet. Omgekeerde ogen: druppels vallen in het langzaam wijkende geboomte. In het leempad lachen de kristallen cellichamen van de kikvorsen. Een boom spreidt er takken in het vlasachtige licht van de overslaande zon. Stemmen. Maar niets veranderd. Dan is alles nieuw. De oever drukt zich onder de golven. Vissen, maar vlak onder het wateroppervlak, zwemmen zijdelings omlaag. Het spitijzer valt op de slak. Even verder wachten twee dode mollen hun ontdekking af langs het slechts vluchtig betreden pad. Varens, maar zacht groen geverfd, keren zich af van hun pas ingebeelde voorstellingen. Nu: de ankerketting ligt weer rustig in het ruim, nog één druppel spat op maar verdampt zich snel in de opkomende wind...

Licht

Later: We slippen sluizig door de waterdeuren. Weer veilig ingewaterd. Geen onaanlegbare plaatsen meer, maar stenen wallen of ingeglooide grassen. Het geoxideerde schip steigert uit de kade. Huisjes opgetrokken uit de verspleten bomen. Zonlicht, teruggeslagen uit de schaduw waar het was ingebet. Nogmaals het geruis van de bomen. ...Er was een landweggetje, waar we over langs gingen met ingebouwde motoren, het water glinsterde op het dek.. Honderdtachtig graden gedraaid en rondgetold, maar slechts één gezicht onder de afgevlakte spiegel... Grote vogels met zwarte jassen observeren ons vanaf de waterkant. Weer wind. De vlagen overstromen onze schaduwen. Rode en/of groene boeien bepalen onze koers. Het dieselgeronk verstapelt zich onafgebroken in onze velden. Nog steeds geen horizon, maar lange bomenrijen in het licht.