Stof

laat met me rusten het stof dat ik heb gegraven uit het web van dun oversponnen draden over hagedissenhaar en geel omrande klaver
vanonder de blauwe zon vervallen de stralen
vanuit de stenen platen kruipen de torren door verspleten straten
ik zie tweemaal op
stil geruis
enkel de regen wacht op mij