Bevroren Engelen

Turijn, November 2010.

In de huidige tijd neigen we ernaar schoonheid te definieren en cultiveren tot in de perfectie, maar de bron en spontane paden van schoonheid blijven ongrijpbaar. Ze verschijnen in de natuur, in wilde bloemen en dieren, in ruines, in dromen, of in toevallige gedachten, inzichten en verschijningen.

Het beogen van deze installatie is het oproepen van dit gevoel van ondefinieerbare non-conceptuele schoonheid: klassieke pilaren, een symbool van gedefinieerde eeuwige schoonheid, opgebouwd uit plastics, een belangrijke materiaalbron van deze tijd, en symbool van tijdelijkheid, in verval, van waar de spontane schoonheid omhoogrijst als engelen, geplaatst in blauw ijzig licht om de tijdeloosheid ervan te benadrukken.

De bezoeker betreedt een vergeten plaats. Een intieme ontdekking, een plotselinge verwondering, een onverwachte scene. Gewoon er staand, stil, geduldig, afwachtend..